کد دعای فرج برای وبلاگ

به نام خداوند پاکی ها و صداقت دوستی ها

گویا از سرزمینی شاد و کودکانه به دیاری والاتر سفری خواهم داشت. در بازی های بچه گانه غرق هستم و به غریق نجاتی برای رهایی از دوران آغاز دوران نوجوانی و بزرگسالی احتیاج دارم. پس دست دراز کردم و در جواب تو با دستانی گرم مرا یاری کردی
تو با صورتی خندان به من آموختی در برابر هر سختی نباید گریست بلکه باید با آرامش پذیرای مشکلات باشیم.
با صداقت کلامت، به من آموختی که هیچ عطری خوش بو تر از راستی و یکرنگی برای گوهر وجود انسان نیست.
آری؛ گاهی شیطنت های کودکانه به سراغم می آمد و رفتاری دور از انتظارت انجام می دادم امّا تو باز هم، با روحیه ای سر شار از آرامش مرا راهنمایی می کردی و با سکوت خود بسیار حرف ها را به من آموختی.
زیباتر از هر لحظه، لحظه ای بود که تو همانند مادری مهربان و دلسوز، از حس مادری خود استفاده می کردی و در زمان خوب کاری ام مرا تشویق و در زمان بد کاری مرا سرزنش می کردی.
پاکترین لحظه، لحظه ای بود که تو همچون دوستی مهربان و صمیمی، هنگام مشکلاتم در کنارم می نشستی و راهکارها و تجربیّاتت را در اختیارم می گذاشتی و هیچگاه مرا درسرزمین نوجوانی که پر از فراز و نشیب بود تنها نگذاشتی.
چه زیبا و شور آفرین است که برنامه ی راه دوران نوجوانی ما سرشار از جلوه های محبّت و دوستی افراد با تجربه باشد، و همان طور که اما صادق (ع) از ما خواسته اند در شادی های یکدیگر شاد و در مصیبت ها سوگوار و عزادار باشیم.
آری؛ رفتار تو نیز از این حیطه ها مستثنی نبود و هیچ گاه مرا به حال خود وا مگذاشتی.
و نیز به من آموختی که به تک تک آرمان هایم ارزش دهم حتی آرمان هایی که از نوع پروازند و رها می شوند. ولی در مقابل این محدودیت را نیز به من گوشزد کردی که در باتلاق زندگی دنیایی فرو نروم.
ای معلّم اگر تو نبودی چه کسی فراگیری علم خداوند را به من می آموخت؟
آری؛ تو نردبانی برای صعود بر بام بلند آفرینش، به سوی خداوند، هستی.
تو برایم، زندگی معنوی را بر بنیاد زندگی مادّی بنا ساختی و شعا رپیامبر(ص) که می فرماید:(هر که معاش ندارد معاد ندارد) را برایم زنده کردی.
مرا انسانی ساختی؛ پارسای شب و شیر روز.
به امید جامعه ای رو به پیشرفت که علم و فن آوری بر پایه ی آن چه قرآن طرح آن را داده است، در حصاری از کتاب، ترازو، آهن.
در میان هزاران معلّم پاک باخته ی ایران از معلّم گران قدرم سرکار خانم کوچک زاده تشکر و قدردانی می کنم که چراغ پر فروغی را بر راهی که من مشتاقانه به دنبال آن بودم قرار دادند و حقیقت را برایم روشن نمودند که تا خورشید می درخشد و نسیم بهاری می وزد درخشندگی آن عرصه ی زندگی مرا منوّر و مشام جانم را معطّر و باطنم را مزیّن می سازم
دل نوشته ای از بنده ی حقیر ریحانه خدادادی به معلمان عزیزم

نوشته شده در سه شنبه 88/10/29ساعت 2:36 عصر توسط ریحانه خدادادی | نظرات ( ) |